"Η ατολμία, ξέρεις, είναι κάτι που πληρώνεται όταν φτάσει κανείς στα γηρατειά. Τότε αρχίζει να σκέφτεται αυτά που θα μπορούσε να είχε κάνει και δεν τα έκανε ποτέ. Αρχίζει να βλέπει τη σίγουρη και ήσυχη ζωή του σαν μια αδιάκοπη σειρά από κενά κι απώλειες. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει σ' αυτήν τόσα πράγματα και, αντίθετα, δεν είχε γίνει τίποτα. Μια άχρωμη ροή του χρόνου κι αυτό ήταν όλο. Τώρα το ξέρω, η αγάπη απαιτεί δύναμη. Πρέπει να είναι κανείς θαρραλέος για ν' αγαπήσει."
"Λες ότι ένα παιδί είναι μια πράξη έρωτα; Βέβαια, η ιδέα είναι σωστή, αλλά πίστεψέ με, όποιος έγινε γονιός, δε θα το έλεγε ποτέ αυτό. Ξέρεις τι είναι στην πραγματικότητα ένα παιδί; Είναι ένα σακούλι κι εσύ ρίχνεις μέσα του τα πάντα, ρίχνεις εκεί όλα όσα δεν έχεις και θα ήθελες να έχεις. Ρίχνεις τα κενά σου, τους φόβους σου, τα πράγματα που έχεις και δεν τα θέλεις...Μέσα στη μανία σου να ρίχνεις και να ρίχνεις, ξεχνάς ότι το σακούλι υπάρχει ήδη, ότι έχει μια δική του ιστορία..."
Από το βιβλίο "Για μια μόνο φωνή" της Susana Tamaro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου